8 mitów na temat HIV, w które musisz przestać wierzyć
Ten artykuł przeczytasz w 3 minuty
Większość z nas ma przynajmniej podstawowe pojęcie o wirusie HIV. Niestety istnieją na jego temat błędne wyobrażenia, które wydają się mieć zaskakującą siłę przetrwania.
W Polsce każdego roku wykrywanych jest kilkaset zakażeń HIV. To znaczy, że codziennie w Polsce 2-3 osoby dowiadują się o zakażeniu HIV. W większości są to osoby młode.
Wirus HIV jest w centrum uwagi od wczesnych lat 80. i od tego czasu pojawiło się wiele nieporozumień na temat tej choroby. Niewiarygodny postęp medycyny sprawił również, że większość z tych „nieporozumień” zwanych już dziś mitami powinna pójść w zapomnienie.
Oto 8 mitów na temat HIV, które przetrwały oraz fakty, które na dobre powinny je rozwiać:
1. Przenoszenie wirusa jest zawsze wysokim ryzykiem ze strony osób z HIV
Przez dziesięciolecia było to prawdą. Był powód, dla którego nazwali to epidemią. Jednak od lat 80. przebyliśmy bardzo długą drogę, jeśli chodzi o naukę kontrolowania transmisji wirusa.
Dzięki postępom w medycynie, takim jak leki antyretrowirusowe, które obniżają poziom wirusa HIV w organizmie (znanym jako miano wirusa) już tak nie jest. Jeśli twój wirus HIV jest niewykrywalny – co oznacza, że miano wirusa jest na tyle niskie, że nie pokazuje się w badaniach krwi – jest bardzo mało prawdopodobne, aby został przeniesiony.
Istnieje wiele badań, które to potwierdzają. Chociaż nadal zachęcamy do używania prezerwatyw, aby zapobiec innym chorobom przenoszonym drogą płciową, ryzyko transmisji HIV nie istnieje, jeśli prezerwatywa się uszkodzi.
2. HIV znacznie skraca życie
Jeśli przechodzisz leczenie antyretrowirusowe, a poziom wiremii jest niewykrywalny, masz mniej więcej taką samą długość życia, jak osoba bez HIV. Według badań opublikowanych w The Lancet, osoby które rozpoczęły terapię antyretrowirusową w latach 2008-2010 z liczbą komórek CD4 powyżej 350 (wskaźnik zdrowia immunologicznego) rok po rozpoczęciu terapii, mają szacowaną długość życia zbliżoną do ogólnej populacji.
Niektóre badania sugerują, że osoby poddane leczeniu mogą żyć o kilka miesięcy krócej niż osoby niezakażone, jednak ogólnie mogą liczyć na całkiem normalną długość życia.
Jest jednak jedno zastrzeżenie: choroba serca. Według naukowców z Northwestern University osoby zakażonre wirusem HIV mogą być dwukrotnie bardziej narażone na atak serca. Oznacza to, że dla osób z HIV jeszcze ważniejsze jest zmniejszenie ryzyka zawału serca i udaru poprzez działania związane ze stylem życia, takie jak rzucenie palenia, ćwiczenia, zdrowe odżywianie i kontrolowanie wysokiego ciśnienia krwi.
3. Jeśli masz HIV, bierzesz „koktajl” leków z licznymi skutkami ubocznymi
Mit ten jest trwały, ponieważ podobnie jak mit transmisji, był kiedyś prawdziwy, ale już nie jest. W pierwszych powstających terapiach leczenia HIV osoby z wirusem musiały przyjmować liczne leki, które często miały straszne skutki uboczne. Szczególnie, gdy ich choroba rozwinęła się w AIDS. Obejmowały one m.in. silny ból mięśni, zmęczenie, nudności, wymioty i ból głowy.
Chociaż niektórzy ludzie mogą potrzebować kilku leków, aby kontrolować wirusa (w zależności od tego, jak jest zaawansowany) większość przyjmuje tylko jedną tabletkę dziennie. Obecne terapie mają niewiele zgłoszonych skutków ubocznych i bardzo minimalną toksyczność. Istnieje kilka opcji podawania raz dziennie pojedynczych tabletek, ale wszystkie mają właściwości antyretrowirusowe.
4. Tylko osoby homoseksualne i zażywający narkotyki dożylnie zarażają się HIV
Istnieje wielu heteroseksualnych mężczyzn, którzy myśleli, że nie mogą zarazić się wirusem HIV – to oczywiście nieprawda. Natomiast niezależnie od orientacji seksualnej, ryzyko jest większe u osób uprawiających seks analny. To najbardziej transmisyjny sposób zarażenia się wirusem HIV. Dzieje się tak, ponieważ wyściółka odbytnicy jest cienka i może ulec mikrouszkodzeniom, które umożliwiają przedostanie się nasienia zakażonego wirusem HIV do krwiobiegu. Osoby zażywające narkotyki drogą dożylną są również w grupie wysokiego ryzyka. Istnieje ryzyko współdzielenia igieł, a nawet niewielka ilość krwi od jednej osoby przekazana drugiej może spowodować infekcję.
Raport Centrum Kontroli Chorób i Prewencji (CDC) z 2016 roku wykazał, że osoby heteroseksualne odpowiadały za 25 procent nowych przypadków HIV w 2010 roku, z czego 34 procent z nich to mężczyźni.
HIV i AIDS w Polsce – dane od początku epidemii (1985 r.) do 31 grudnia 2020 r. roku:
26 486 zakażonych ogółem
3 815 ma AIDS
1 428 chorych zmarło
5. Można powiedzieć, kto ma HIV, ponieważ będzie wyglądał na chorego
Jednym z najtrudniejszych aspektów rozpoznania zakażenia HIV jest brak objawów, co sprawiło, że epidemia stała się, no cóż, epidemią. Jednak niektórzy ludzie nadal wierzą, że osoby z HIV będą „wydawać się na chore”. Więc seks z kimś, kto wydaje się całkowicie zdrowy, nie stanowi żadnego ryzyka. Niestety tak nie jest.
Zwłaszcza na początku rzadko pojawiają się oznaki infekcji. Dlatego ważne jest, aby poddawać się profilaktycznym badaniom, jeśli jesteś aktywny seksualnie i masz wielu partnerów/ partnerek lub jeśli korzystasz z używek dożylnych.
6. Czy osoby zakażone HIV nie mogą mieć dzieci
Jeśli kobieta zakażona HIV wie o swojej infekcji, podczas ciąży pozostaje pod opieką nie tylko ginekologa-położnika, ale także specjalisty terapii AIDS, wówczas szanse na urodzenie zdrowego dziecka wynoszą ponad 99%.
W przypadku pary, w której mężczyzna jest zakażony HIV również możliwe jest bezpieczne posiadanie dzieci. Plemniki nie przenoszą wirusa, który znajduje się w innych komórkach płynu nasiennego. Dokładne „wypłukanie” plemników (opracowano metody pozwalające na to) i podanie ich kobiecie chroni ją przed zakażeniem. A jeśli kobieta nie będzie zakażona HIV dziecku nic nie grozi.
W Polsce jest już kilkanaścioro dzieci, które przyszły na świat dzięki tej procedurze. Kilka żon zakażonych HIV mężczyzn jest w ciąży – wszystkie te kobiety nie są zakażone HIV.
7. Prezerwatywy i czyste igły to jedyny sposób na zapobieganie przenoszeniu wirusa HIV
Tak, to świetne narzędzia profilaktyczne. Jednak kolejnym cudem współczesnej ery chorób zakaźnych jest lek o nazwie Truvada. Ten produkt można stosować w profilaktyce przedekspozycyjnej (PrEP), który występuje w postaci jednej tabletki przyjmowanej codziennie przez osoby z ujemnym wynikiem badania na zakażenie HIV. Jego działanie polega na blokowaniu wirusa HIV przed atakowaniem układu odpornościowego.
Dzięki temu lekowi, który jest bardzo bezpieczny i ma minimalne lub żadne skutki uboczne, możesz być narażony na zakażenie wirusem HIV i będziesz chroniony. Przyczynia się do zmniejszenia ryzyka transmisji. Warto pamiętać, że PrEP nie chroni przed innymi chorobami przenoszonymi drogą płciową, więc prezerwatywy są nadal potrzebne.
8. Możesz łatwo zarazić się wirusem HIV podczas seksu oralnego
Nie. HIV jest przenoszony przez krew lub nasienie, ale Krajowe Centrum ds. AIDS podkreśla, że istnieje pewne ryzyko zarażenia się lub przeniesienia wirusa HIV podczas seksu oralnego. Błona śluzowa jamy ustnej jest wrażliwa na zakażenie. Bardziej ryzykowne są sytuacje, w których do jamy ustnej dostaje się nasienie, które zwykle zawiera więcej wirusa.
Ryzyko zakażenia w takim kontakcie jest mniejsze, niż w przypadku kontaktu waginalnego. Jednak w literaturze medycznej opisano przypadki zakażeń HIV, do których doszło w następstwie kontaktów oralnych. Kontakty oralne pociągają za sobą także ryzyko zakażenia innymi chorobami, m. in. kiłą, rzeżączką.
Ryzyko jest jeszcze mniejsze w przypadku pocałunków, chyba że po obu stronach występują poważne choroby dziąseł. Ale szanse na to są niewiarygodnie niskie.
Źródło: Krajowe Centrum ds. AIDS, Centers for Disease Control and Prevention
Możliwość dodawania komentarzy nie jest dostępna.